Naargelang de aard van de bodem, de hoogte van de grondwaterlaag en de plaatselijke noden, gaat men gaan infiltreren, bufferen om beide technieken combineren.
De voornaamste functie van een dergelijke voorziening is een neerslagepisode (bv. tienjarig) opslaan, wat niet wegneemt dat het ook voor de afvloeiing van een zeldzamere episode (bv. honderdjarig) gebruikt kan worden. De opslag en de afvloeiing van het water gebeuren in de open luchtin een komvormige oppervlakte.
Een wadi is ondiep, kan tijdelijk onder water komen te staan, heeft zacht hellende zijkanten en wordt meestal maar niet uitsluitend beplant met verschillende aangepaste, grasachtige of winterharde planten. Door deze vegetalisatie krijgt het dan tegelijk ook een bijkomende evapotranspiratie- en phyto-epuratiefunctie te vervullen. Het kan een langwerpige vorm hebben met al dan niet parallelle zijkanten die de hoogtelijnen volgen en op sommige plaatsen smaller worden. Een netwerk van wadi's in de open lucht kan een ondergronds regenwaternetwerk vervangen en is veel eenvoudiger en goedkoper te creëren en te onderhouden.
De voordelen van deze techniek maken dat dit de meest gebruikte van alle alternatieve technieken is. Dat neemt echter niet weg dat beschikbare oppervlakte nodig is, wat niet altijd evident is in een stedelijke omgeving.
De oppervlakte van de greppel kan begroeid, met gras ingezaaid, aangeplant, versterkt (grastegels) of bekleed zijn (stenen met doorlatende voegen, poreuze stenen,...). Als de bodem met beton bekleed is, spreken we eerder over een droog bekken of een spaarbekken. Wanneer hij leeg staat, kunnen deze voorzieningen naargelang de vorm en de bekleding die eraan gegeven werd, gebruikt worden als speelruimte voor kinderen, als pad,...
De aanleg van de wadi kan daarnaast aangevuld worden met andere voorzieningen voor het beheer van het regenwater op het perceel.
